Instalacja systemów operacyjnych Windows i Linux na jednym dysku .

Linux i Windows NT na jednym komputerze

Wbrew opiniom niektórych użytkowników możliwe jest zainstalowanie i używanie na jednym komputerze systemów Windows NT oraz Linux. Jednym z rozwiązań jest skorzystanie z wbudowanego bootloadera Windows NT. Najlepiej jednak w tym celu wykonać kilka poniższych czynności.
Najpierw instalujemy Windows NT. Konfiguracja programu startującego zawarta jest w pliku BOOT.INI, umieszczonym na partycji systemowej. Ma on strukturę na przykład podobną do poniższej:

 

[boot loader]
timeout=30
default=multi(O)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINNT

[operatinq systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(2)\WINNT="NT Y4"
multi(0)disk(O)rdisk(O)partition(2)\WINNT= "NT Y4 YGAMODE"
/baseyideo /sos
C:\="Tutaj jest DOS"

Interesuje nas sekcja operating systems, z której bootloader czerpie informacje na temat sposobu uruchamiania wybranej konfiguracji. Do sekcji tej dopisujemy linię:

 

C:\BOOTSECT.LIN="A tutaj jest Linux"

Kolejnym krokiem jest zainstalowanie Linuksa. Wybieramy przy tym instalację LILO, linuksowego programu ładujqcągo system, który musi się jednak znaleźć w sektorze startowym partycji linuksowej, a nie w głównym MBR dysku twardego - w przeciwnym razie stracimy możliwość uruchomienia Windows NT.

 

Kiedy Linux działa już poprawnie, musimy jeszcze utworzyć plik BOOTTSECT.LIN, w którym zawarta będzie kopia linuksowego rekordu startowego. W tym celu z poziomu Linuksa wydajemy polecenie:

 

dd if=/dev/hda3 bs=512 count=1
of=/dosc/bootsect.lin

Zakładamy przy tym, że nasz Linux jest zainstalowany na partycji odpowiadającej urządzeniu /dev/hda3, natomiast partycja DOS-owa, na której chcemy umieścić gotowy obraz rekordu, została zamontowana w- katalogu /dosc. Ostatnim krokiem jest skopiowanie obrazu w miejsce, wskazane w pliku BOOT.INI. Jeśli mamy problemy z uzyskaniem dostępu do dysku Windows (ponieważ jest to na przykład partycja NTFS), możemy użyć jako medium dyskietki, którą odczytamy później pod NT. Gdy przebrniemy pomyślnie przez ostatnie zadanie, będziemy mogli wybierać Linuksa z menu startowego Windows NT.

 

Windows 9x, 2000, Linux

Łatwą do zrealizowania kombinacją jest DOS lub Windows 9x lub 2000 i Linux na jednym dysku. W tym celu najpierw instalujemy Windows, pamiętając, by zostawić odpowiednią ilość wolnego, niespartycjonowanego miejsca na dysku.
W większości dystrybucji Linuksa proces tworzenia nowej partycji przebiega podobnie. Na pytanie, czy chcemy dysk podzielić na partycje czy w całości przeznaczyć dla Linuksa, musimy odpowiedzieć, wybierając w programie instalacyjnym pierwszą opcję; w przeciwnym razie wszystkie dane umieszczone na partycji z Windows zostaną bezpowrotnie stracone.

 

Jeśli na twardym dysku znajduje się dostatecznie duży obszar nie przypisany do żadnego systemu, Linux go wykryje i zaproponuje umieszczenie tam swoich partycji. Zazwyczaj w tym miejscu tworzona jest duża partycja Ext2 i niewielką partycja Swap przeznaczona do realizacji pamięci wirtualnej.

 

WIN95. Idea z WINDOWS 2000 Professional jest podobna.

 

Drive    Boot Start End  Blocks   Id  System
/dev/hda1 *     1      501   402451+   0c   Win95 FAT32 (LBA)
/dev/hda2       502    1002  402482    83   Linux Native
/dev/hda3       1003   1011  72292     82   Linux Swap

Po stworzeniu partycji dla Linux możemy przejść do fazy jego instalacji. Po instalacji wszystkich wybranych pakietów Linux zgłasza komunikat z zapytaniem gdzie ma umieścić LILO. Należy wybrać instalację na główną partycję Linuxową (First sector of boot partition). Koniecznie ! W momencie zgłoszenia przez Linux komunikatu czy utworzyć dyskietkę startową systemu należy ją utworzyć ! Tak więc jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami dwóch dyskietek startowych - jedna dla NT druga dla LINUXa.

 

Uruchamiamy system LINUX z dyskietki startowej stworzonej po instalacji Linuxa (wcześniej należy zmienić opcję bootowania w BIOS z CDROM na FDD). Po uruchomieniu systemu LINUX i zalogowaniu się jako root wydajemy polecenie: # dd if=/dev/XXXX of=/bootsect.lin bs=512 count=1

gdzie:

  • XXXX - jest identyfikatorem numeru dysku i partycji (w tym przypadku LINUX Native) np.:
  • hda1 - dysk 1 partycja 1
  • hdb1 - dysk 2 partycja 1
  • hdc2 - dysk 3 partycja 2

Korzystając z Midnight Commandera (polecenie: mc) nagrywamy plik bootsect.lin znajdujący się w katalogu root na dyskietkę NT (podmontowując wcześniej napęd FDD poleceniem mount).

 

Po reboocie zgłasza się ntloader oraz zaczyna się standardowy proces uruchamiania Windows NT Professional. Po zakończeniu poprawnego załadowania systemu kopiujemy z dyskietki startowej WINDOWS plik bootsect.lin do c:\, następnie na c:\ odszukujemy plik boot.ini i poddajmy go edycji na przykład w poniższy sposób:

 

[boot loader]
timeout=30
default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT

[operating systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Microsoft Windows 2000 Professional"


dodajemy za sekcją [operating systems] wpis np.:
C:\bootsect.lin="RED HAT 6.2"
co da ostateczną postać pliku boot.ini:
[boot loader]
timeout=30
default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT

[operating systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Microsoft Windows 2000 Professional"
C:\bootsect.lin="RED HAT 6.2"

Zapisujemy boot.ini i reboot systemu WINDOWS. Po restarcie powinna być możliwość wyboru i poprawnego uruchamiania systemów: Microsoft Windows 2000 Professional oraz RED HAT 6.2.
Funkcję bootmanagera pełni darmowy (dostępny w każdej dystrybucji) program LILO (LInux LOader). Po włączeniu komputera LILO czeka przez określony przez użytkownika czas i - jeśli nie dokonamy żadnego wyboru ładuje domyślnie wybrany system operacyjny.

Ustawienia LILO możemy zmienić, modyfikując plik /etc/lilo.conf. Aby zmiany w tym zbiorze odniosły jakikolwiek skutek, należy, po zapisaniu pliku - wydać komendę lilo. Np. jeśli chcemy, aby system Windows 95/98 był także uruchamiany przez LILO, musimy na końcu pliku /etc/lilo.conf dopisać następujące linie:

 

other=/dev/hda?
label=win95


gdzie hda? oznacza partycję, na której zainstalowano system Windows 95/98, a win95 jest etykietą, którą będzie trzeba wpisać po zgłoszeniu się LILO, aby wystartowany został system Windows. Po dokonaniu powyższych zmian zapisujemy je i aby zostały uwzględnione przy następnym uruchomieniu komputera, wydajemy poniższe polecenie:
 

lilo -v

Jeśli w trakcie uaktualniania LILO nie widzimy żadnych błędów, to możemy następnie zrestartować komputer.
Poniżej zamieszczona została przykładowa zawartość pliku /etc/lilo.conf:

 

default=linux
image=/vmlinuz
label=linux
read-only
# restricted
# alias=1

other=/dev/hda1
label=win95
# restricted
# alias=2

Windows i OS/2 na jednym dysku

Korzystanie z Windows i OS/2 na jednym komputerze również nie powinno stanowić problemu. Partycję główną powinniśmy zarezerwować dla Windows, ponieważ OS/2 potrafi wystartować z partycji logicznej, o ile znajduje się ona w obrębie pierwszych dwóch gigabajtów dysku. Cechą charakterystyczną OS/2 jest własny bootmanager, który wymaga osobnej partycji typu primary o rozmiarze około 1 MB na pierwszym dysku. Po zainstalowaniu rozpoznaje on wszystkie zainstalowane dotychczas systemy operacyjne i umieszcza je w swoim menu startowym.

 

Linux i BeOS

Firma Be przygotowała także linuksową edycję swego najnowszego produktu. Instalacja wygląda podobnie jak w przypadku wersji okienkowej. Pierwszym krokiem jest utworzenie katalogu, w którym umieścimy pliki BeOS-a:
 

mkdir /beos

 

Następnie kopiujemy plik Be0S4Linux.tar.gz do kartoteki /beos na dysku i rozpakowujemy go. Czynność tę rozpoczynamy, przechodząc do katalogu /beos i wydając polecenie:
 

tar xfvz Be0S4Linux.tar.gz

 

Na koniec używamy komendy:
 

do if=floppy.img of=/dev/fd0 bs=512 conv=sync; sync

 

Spowoduje ona utworzenie na dyskietce dysku startowego BeOS-a. Ponieważ nic nie
zostało zmienione w sektorze startowym partycji linuksowej (BeOS nie został zainstalowany na dysku, a jedynie rozpakowany do katalogu /beos), po wyjęciu dyskietki ze stacji zostanie uruchomiony Linux. Start komputera z umieszczoną w napędzie dyskietką spowoduje uruchomienie BeOS-a.

 

Aby korzystać z BeOS-a, mając już zainstalowanego Linuksa, potrzebujemy 600 MB wolnego miejsca oraz dyskietki startowej.

 

Instalacja więcej niż dwóch systemów operacyjnych

Sytuacja staje się bardziej skomplikowana, kiedy na dysku pojawia się więcej systemów operacyjnych - DOS-owy fdisk jest wówczas bezużyteczny. Jednym ze sposobów na utworzenie kilku partycji głównych jest wykorzystanie linuksowego programu fdisk. Dodatkowo umożliwia on zmianę identyfikatora partycji (Partition ID) bez jej niszczenia. Obsługa programu odbywa się w trybie tekstowym, dlatego też wiele osób korzysta z okienkowego narzędzia cfdisk, które zapewnia identyczną funkcjonalność.

Jeśli na komputerze zainstalowane są więcej niż dwa systemy operacyjne, z reguły ich liczba zwiększa się w sposób ewolucyjny; kolejne systemy dodawane są jeden po drugim. Praktycznie za każdym razem, kiedy dodawany jest nowy system, okazuje się, że stary podział dysku na partycje nie jest już odpowiedni do nowych potrzeb.